Παναγιώτα Χριστοπούλου-Ζαλώνη: "Το Tραγούδι Λειψό"

Αγαπώ την μοναξιά,
την επιζητώ…
Συναθροίζομαι με τις μνήμες
και τα όνειρά μου.
Αποκληρώνομαι από τα γήινα,
γιατί τρανέψανε οι Πυράκανθοι
κι έγινε δύσβατη η γη !
Ζω με τα κρεμ μου τριαντάφυλλα.
- Γεμάτη η αγκαλιά μου. -
Την σιωπή μου περιφράζω
με των στίχων μου την αρμονία.
Το κεφάλι μου δεν σκύβω
και κρατιέμαι στο παρόν.
Αποδέχομαι τον πόνο…
Στις παλάμες μου κρατώ
από την σάρκα σας αχλύ
και τραγουδώ
με τραγούδι λειψό
απ’ αέρα και χρώμα.