Γιώργος Ανυφαντής: "Taedium Vitae"
Τα ίδια πράγματα, τα καθημερινά,
μέγαρα κι αυτοκίνητα και δρόμοι.
Ο ίσκιος π' αντιστέκεται ακόμη
σε παραθύρια μαύρα, βορινά
Οι σκέψεις , που τις πούλησα φτηνά
το χρήμα, ο χαρτοφύλακας, οι νόμοι.
Οι ώρες που σπατάλησα κι οι τόμοι
στα δημόσια γραφεία, τα σκοτεινά.
Κι όλα να φωνάζουν μ' ένα στόμα
καθώς η μέρα σώνεται και σβήνει:
"Τι σ' έκανε να σέρνεσαι στο χώμα;"
Και να΄ναι το μυαλό, που δεν αφήνει,
τη γλώσσα μου, κομμάτι μιας αβύσσου,
ν' αποκριθεί: "Το φως του Παραδείσου"
μέγαρα κι αυτοκίνητα και δρόμοι.
Ο ίσκιος π' αντιστέκεται ακόμη
σε παραθύρια μαύρα, βορινά
Οι σκέψεις , που τις πούλησα φτηνά
το χρήμα, ο χαρτοφύλακας, οι νόμοι.
Οι ώρες που σπατάλησα κι οι τόμοι
στα δημόσια γραφεία, τα σκοτεινά.
Κι όλα να φωνάζουν μ' ένα στόμα
καθώς η μέρα σώνεται και σβήνει:
"Τι σ' έκανε να σέρνεσαι στο χώμα;"
Και να΄ναι το μυαλό, που δεν αφήνει,
τη γλώσσα μου, κομμάτι μιας αβύσσου,
ν' αποκριθεί: "Το φως του Παραδείσου"
Σχόλια