Λένα Λιβανού: "Ακούσματα"

Ποιος νανουρίζει την ελπίδα
στους ήχους του παλιού βιολιού
της προδομένης σκέψης;

Μήπως ο άνεμος
που κλέβει ατιμώρητα
τα λόγια των αγγέλων
και φτιάχνει ξόρκια
για να δέσει
την ανυπότακτη χαρά;

Μήπως το νερό
που ταξιδεύει αδιάκοπα
το τώρα και το πάντα,
στο μακρινό προορισμό
του άγνωστου πουθενά,
για να επιστρέψει κάποτε
στη νερομάνα αγάπη;

Μήπως η λυγερή φωτιά
που άθελά της θρέφει
το πεινασμένο πάθος,
ταΐζοντάς το σιγουριά
κι ακόρεστη μανία,
ώστε να παίρνει βίαια
τ’ άδικο μερτικό του;

Κανένα,
ή ίσως όλα αυτά
κι ακόμα άλλο ένα:
η συμφωνία της ζωής
μ’ αστείρευτη αρμονία
κι αξόδευτη υπομονή
να διορθώνει λάθη
στις ατελείς συνθέσεις των ανθρώπων…

Σχόλια

Ο χρήστης Θ. Βοριάς είπε…
Καλησπέρα, βρήκα τυχαία το στέκι σου, μου άρεσε. Καλή συνέχεια και καλή δύμανη για τις πολλές δραστηριότητές σου.
Φιλικά Θοδωρής Βοριάς.
ΥΓ Θα περάσω κι από τις άλλες σου σελίδες.

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μάγια Μποντζώρλου: "Ονείρεμα"

Κική Δημουλά: "Αυτοσυντήρηση"

Βασιλική Αστ. Μάνδαλου: "Απόφαση"