Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Φεβρουάριος, 2013

Τόλης Νικηφόρου: "Φαιά άρκτος"

αιώνες μακριά περιπλανιέται από τον κόρφο της σπηλιάς σέρνοντας τα μοναχικά της πέλματα σε ξερά φύλλα με γεύση εξαίσια από μέλι ψηλά κρατώντας το άγριο μαλλιαρό κεφάλι αναζητάει στα πυκνά φυλλώματα τους ανεπαίσθητους ιριδισμούς και τη φωτιά κάποιου κρυμμένου ήλιου με νύχια φοβερά και δόντια και γούνα απαλό μετάξι έρημη κυκλωμένη από ύαινες και λύκους βραχνή ακούει τη φωνή της ν’ αντιλαλεί στους βράχους είναι η φύση της αυτή αυτός ο δρόμος αυτά τ’ αστραφτερά της μάτια (από τη συλλογή "Ο πλοηγός του απείρου", 1986)

Αμαλία Ρούβαλη: "Ύπνος"

Ενώ κοιμόσουν χωρίς σώμα με τη μυρωδιά σου, /λινά τα σεντόνια στο χρώμα του λίνου/ μπήκα και σου άφησα ένα παράθυρο ανοιχτό/ στη νύχτα. Κανονικό, ξύλινο σαν τα παλιά φρεσκολουσμένο στην ασπράδα Ενώ χανόσουν χωρίς σώμα στο τρίστρατο Μορφέα/Άδη/Θεού παρατηρούσα τα όνειρά σου να σφύζουνε πολύχρωμα σαν αίμα σε λουλούδια. Ενώ κειτόσουν χωρίς σώμα με τα όνειρά σου αγκαλιαστά δεν ήθελα να σε ξοδέψω, ξαφνικά/ Να σηκώσω μόνο το μη-σώμα να πετάξουμε απ’ το παράθυρο αφήνοντας τα υπόλοιπα να φυλάνε την κάμαρη. (Δεκ. 2011)

Ανδρονίκη Ατζέμογλου: "Διαφορετικό ''Είναι'' "

Είμαι ένα ΠΟΙΗΜΑ. ΚΟΚΚΙΝΟ, αίμα που κυλάει στις φλέβες. ΓΑΛΑΖΙΟ, θάλασσα που χτυπάει στα βράχια. Μια πινελιά ΚΙΤΡΙΝΟ, φεγγάρι που χλωμιάζει υπό το φως των αστεριών. Όσες φορές και να με γράφεις με χρώμα, ποτέ ίδια. Πάντοτε διαφορετική στο πέρασμα του χρόνου...