Αντώνης Φωστιέρης: "Τα Γραπτά Πετούν"
Ο αναμάρτητος πρώτος βαλέτω. Αυτός Που δεν του πέρασε ποτέ απ' το νου Πως τα πτερόεντα πετούν κουρνιάζουνε Σαν τρομαγμένα πάνω στα γραπτά Μήπως και βρούνε τρόπο κάπου να τρυπώσουνε Να μείνουν όπως μένουν τα αιώνια όλα Στον αιώνα. Πτερόεντα είναι, αφελή, τι να σκεφτούν. Όμως ετούτα εδώ, τα αιώνια, Δεν ξέρουνε Για πόσο μόνο θάλλει μια αιωνιότης; Και αγάλλονται Τ’ ονοματάκι τους χαράζοντας βαθιά Στην πιο πολύτιμη Άπεφθη Λυδία των πάντων Λήθη.